Ölmek, Sonsuzluğa Gebe...

  • Konbuyu başlatan Rima
  • Başlangıç tarihi
R

Rima

Guest
Bu çağın prensleri buldukları kimsesiz pabuçları, önlerine gelen bütün külkedisi çakmalarına giydirir olmuş, yeter ki az buçuk ayağa uysun!

"Ne ayaksınız!" diye bağırmak istedim ama buna engel kişiliğe sahip olduğumu düşünüp vazgeçtim. Ne pabucunu kaybetmiş bir külkedisiyim ne de prensesini ayağından bulmaya çalışan aklı beş karış havada bir prens.

Sonunda 'Vazgeçtim' isimli bir sandığa sığdırdım yaşanmışlıkları ve duygularımı. Yola çıktığımda ardıma bir kere bile bakmadığımdan anladım vazgeçtiğimi.

Şimdi bu duygularla size, şampiyonluk sonrası zafer konuşması tadında bir yazı sunmak isterdim lakin ben yine hayalen mağlup, mekan ve zaman ise tamamen kayıp durumdayım.

Bu yolculuğum esnasında kime teşekkür edecek olsam isyan dolu sabır ve bir eyvallah düştü kalemimden. Allah'a emanet ettiklerimin Allah'a havalesi de zaten yapıldı. Havalenin en temiz en masrafsızı.

Günün sonunda baktım olmuyor, bende en çok kahve içmeyi sevdim, yazdıran herkesin şerefine…

Bazen bakıyorum da mutlu sonlar filmlerde, kitaplarda bile yok. Mutluluk belki ama son diye bişey yok. Neticede insanoğlu "bitti" dediğinde bile yeni bir başlangıcın eşiğinde buluyor kendini. Nitekim ölmek dediğin, sonsuzluğa gebe.

 
Üst